Politiegeweld tegen demonstranten 

Iedereen heeft het recht om voor zijn mening uit te komen en ook demonstreren is een mensenrecht. Maar de politie in Honduras treedt hard op tegen demonstranten. In 2019 deden ze dat bijvoorbeeld tijdens protesten tegen hervormingen in de gezondheidszorg en het onderwijs. Veiligheidstroepen en zelfs het leger deden er alles aan om de demonstranten tegen te houden. Ze gebruikten zelfs vuurwapens, traangas en rubberkogels. Er vielen zeker zes doden en tientallen gewonden. Ook mensenrechtenverdedigers en journalisten die verslag deden van de protesten werden aangevallen. De daders werden niet opgepakt. 

Daders niet gestraft en oneerlijke rechtszaken 

De meeste misdrijven in Honduras worden nooit opgelost. Dat is een groot probleem, omdat misdadigers weten dat ze waarschijnlijk niet worden opgepakt en doorgaan met het plegen van misdrijven. Voor deze straffeloosheid zijn allerlei oorzaken. Als machtige mensen bijvoorbeeld achter een moord zitten, zijn er vaak politieagenten en rechters die hen niet durven te straffen, of die geld krijgen om dat niet te doen. Het is belangrijk dat rechters onafhankelijk en eerlijk zijn. In Honduras is dat niet altijd het geval. Politici mogen zich niet met de rechtspraak bemoeien, maar soms ontslaan ministers toch rechters. En het is niet altijd duidelijk of rechters hun baan kregen omdat ze goed zijn in hun werk, of omdat ze de juiste vriendjes hebben die hen aan een baan helpen. De kans is dan groot dat ze een verdachte vrijspreken als hun ‘vriend’ daarom vraagt. 

Discriminatie van lhbti-ers 

Als je als jongen verliefd wordt op jongens, of een meisje bent dat op meisjes valt, dan heb je in Honduras een groot probleem. Lhbti’ers (lesbiennes, homo’s, biseksuelen, transgender en intersekse personen) worden er regelmatig aangevallen. Elk jaar worden er zelfs tientallen vermoord. En van de regering hoef je geen bescherming te verwachten; die discrimineert net zo hard mee. In maart 2019 voerde zij nog een wet in die het verbiedt dat twee mannen of twee vrouwen samen een kind adopteren. 

Discriminatie van oorspronkelijke bewoners 

De oorspronkelijke bewoners van Honduras, die er al woonden voordat de Spanjaarden het land in de zestiende eeuw veroverden, worden gediscrimineerd. Dat geldt ook voor afstammelingen van Afrikaanse slaven die voor de Spanjaarden werkten. Zij zijn vaak arm en krijgen minder makkelijk medische zorg en onderwijs dan andere Hondurezen. Ook kunnen ze moeilijk werk vinden.  

Land wordt afgepakt 

Veel oorspronkelijke bewoners van Honduras wonen in de regenwouden en op het platteland. Hun families wonen daar vaak al honderden jaren. Bedrijven hebben ook interesse in de grond waarop zij wonen; ze willen er palmolie of grondstoffen winnen, of dammen bouwen om energie mee op te wekken. De regering sluit vaak winstgevende deals met deze bedrijven, zonder daarbij de bewoners te betrekken. De oorspronkelijke bewoners zijn dan ineens hun land kwijt, of moeten toekijken hoe het bedrijf hun omgeving vervuilt. Dat mag niet. De bewoners hebben het recht betrokken te worden bij dit soort besluiten. Dat is vastgelegd in een verdrag. En als ze moeten verhuizen, moet de regering ervoor zorgen dat ze een goede andere plek krijgen om te wonen en werken. 

Mensenrechtenverdedigers vermoord 

Voor mensenrechtenverdedigers – mensen die opkomen voor hun rechten en de van anderen – is Honduras een levensgevaarlijk land. Vooral voor mensen die in actie komen omdat hun land wordt afgenomen of vervuild. Het zijn vaak machtige mensen die profiteren van het afpakken van hun grond, zoals grote bedrijven en politici. Met geweld en intimidatie proberen zij ervoor te zorgen dat mensenrechtenverdedigers stoppen met hun acties. Activisten worden bedreigd, zwartgemaakt op sociale media, aangevallen en soms zelfs vermoord. Ook worden ze soms gevangengezet, terwijl ze niets verkeerd hebben gedaan.